Regeringen en internationale instituties kunnen tegenwoordig niet meer om Bitcoin en ‘crypto-assets‘ heen. Zo kwam er laatst een advies naar buiten van het FSB waarin ze aangaven dat Bitcoin op dit moment geen bedreiging is voor het globale financiele systeem. Ook bij het IMF staan crypto-assets tegenwoordig op de agenda. Het Hoofd van de IMF, Christine Lagarde, heeft recent twee artikelen geschreven die de voors en tegens van deze revolutionaire technologie onder de loep nemen.

De donkere kant van de crypto wereld

In haar eerste artikel “Addressing the Dark Side of the Crypto World” geeft ze aan wat volgens haar de twee grootste risico’s van cryptocurrency zijn: geld witwassen en terrorisme-financiering. Ze haalt daarbij het gebruik van cryptocurrency aan als manier om op het dark web illegale goederen aan te schaffen. Een voorbeeld voor terrorisme lijkt ze niet te hebben.

Ook de volatiliteit van cryptocurrencies en het gebrek aan regulering baren haar zorgen. Wat haar betreft is nu de tijd om internationaal te gaan proberen om cryptocurrencies te gaan reguleren. Ze wil daarbij blockchain, cryptografie en kunstmatige intelligentie gaan gebruiken om zoals ze het zelf stelt “vuur met vuur” te gaan bestrijden. Ook regulering voor ICO’s en cryptovaluta wil ze gelijk gaan trekken met bestaande reguleringen. Zo worden ICO’s bijvoorbeeld nu door de Amerikaanse beurswaakhond SEC als gelijk gezien aan traditionele securities.

Een evenwichtige aanpak van cryptocurrencies

Het tweede artikel genaamd “An Even-handed Approach to Crypto-Assets” heeft een positievere toon en focust zich voornamelijk op de mogelijke voordelen van crypto-assets. Onder crypto-assets valt eigenlijk alles wat met cryptocurrencies te maken heeft zoals Bitcoin, altcoins, ICO’s en de blockchaintechnologie. Al wordt blockchain meestal aangeduid als DLT (distributed ledger technology). Ze beseft zich dat de situatie in crypto-land nu te vergelijken is met de dotcom situatie in de jaren 90 en dat er de komende jaren waarschijnlijk een hoop afvallers en een paar grote winnaars zullen zijn.

Die winnaars echter kunnen, net als de Google’s en Facebook’s van deze wereld, een grote impact gaan hebben op onze maatschappij en de manier waarop we bankieren, sparen en investeren. Het is dus zaak om niet in de verdediging te schieten maar voor de ontwikkelingen open te blijven staan.

Als potentiele voordelen van crypto-assets ziet ze bijvoorbeeld het vermogen om snel en goedkoop waarde uit te wisselen. De koers van de meeste cryptocurrencies zijn wat haar betreft wel erg instabiel en een rol voor centrale banken acht ze niet uitgesloten. Als voordelen van blockchain (DLT) ziet ze slimme contracten, het opslaan en uitwisselen van gevoelige data en bijvoorbeeld het vastleggen van eigendomsrechten.

Ze denkt niet dat cryptocurrency het einde zal betekenen voor banken en financiele tussenpersonen maar wel dat het financiele landschap flink opgeschud zou kunnen worden. Misschien leidt het op termijn wel tot een betere balans tussen centralisatie en decentralisatie.

Bubble, rage of revolutie?

De toon van beide artikelen komt op meerdere punten overeen. Ten eerste is het voor regelgevers, bankiers en politici niet helemaal duidelijk wat crypto-assets nu helemaal zijn en dat schept wantrouwen. Ook is het niet duidelijk wat voor impact ze op de lange termijn zullen hebben. Om eerlijk te zijn weet niemand exact wat de impact zal zijn. Als ik echter de beide artikelen lees denk ik dat ze de impact van blockchain iets over- en de impact van cryptocurrencies flink onderschat.

Ten tweede klinkt in beide stukken een duidelijke roep tot regulering en samenwerking op globaal nivo. Nu valt er aan de echte decentrale cryptocurrencies, zoals Bitcoin, weinig te reguleren, dat zijn simpel gezegd netwerkprotocollen dus veel succes daarmee zou ik zeggen. Wat wel te reguleren valt zijn de plaatsen waarop cryptocurrencies in contact komen met de ‘echte’ wereld zoals banken, exchanges, en acceptanten. Op dat vlak zie je dat regulering steeds meer vorm begint te krijgen. Zo moeten meeste exchanges al voldoen aan allerlei KYC (know your customer) en AML (anti money laundering) reguleringen.

ICO’s en andere zogenaamde cryptocurrencies (zoals Ripple) waar in feite gewoon bedrijven achter zitten, zijn eenvoudiger te reguleren. Zoals eerder gezegd vallen in Amerika ICO’s nu al onder bestaande regelgeving. Sommige landen, zoals China, hebben simpelweg een verbod ingesteld op ICO’s en cryptocurrency maar je kan je afvragen of dat werkt. Het internet is immers globaal en er zijn altijd landen die in het verbod van het ene land een kans voor zichzelf zien zoals Malta bijvoorbeeld. Dat land kondigde laatste nog crypto-vriendelijke regulering aan, waarop crypto-exchange Binance besloot te verhuizen.

De boodschap van mevrouw Lagarde is in ieder geval een evenwichtige: Laten we Bitcoin en crypto-assets niet bij voorbaat afschieten maar op een verantwoorde manier de ruimte geven en kijken welke vooruitgang ze ons kunnen brengen. Qua regulering ben ik nogal skeptisch. We hebben kunnen zien wat regulering heeft gedaan om de bijna-implosie van ons bankensysteem te vookomen in 2008. En regulering heeft ook niet kunnen voorkomen dat de too-big-to-fail banken alleen maar groter zijn geworden.

Wat haar betreft is het crypto-debat in ieder geval nog lang niet afgelopen. Zijn cryptocurrencies een bubble, een rage of gaan ze het bestaande systeem helemaal op zijn kop zetten?

Als je het mij vraagt een beetje van alle drie.

Gepost door Roland – Disclaimer.

Volg Bitcoinspot op Twitter en Facebook om op de hoogtete blijven
van het belangrijkste nieuws over Bitcoin.